ترمه رومیزی ابریشم بافی فرآیندی حساس، دقیق و زمان بر است در سال‌های اخیر، پذیرایی دستخوش تغییرات ساختاری و فرهنگی عمیقی شده است.
باورها و تعصب‌هایی را که ما به آن عادت کرده‌ایم در هم می‌شکند، مفهوم جدیدی از مهمان‌نوازی را بازسازی می‌کند که با عبور از آشپزخانه، اتاق غذاخوری را نیز تحت تأثیر قرار داده است.
و اگر چیزی وجود داشته باشد که هرگز در یک سالن رستوران مورد توجه قرار نگیرد، آن دقیقاً سفره یا، همانطور که بیشتر و بیشتر اتفاق می افتد، عدم وجود آن است.
اما چه چیزی باعث شده که صدها رستوران یکی از عناصر مبلمان را که تا چند سال پیش جزو نمادین‌ترین و بر اساس پارچه، در زمره منحصر به فردترین‌ها محسوب می‌شد حذف کنند؟
با این حال، اگر در سفره تغییری ایجاد شده باشد، مطمئناً از روی سفره عبور کرده است، که می‌توانیم آن را اولین عنصر واقعی تزئین میز بدانیم و اولین نمونه‌های آن به قرن سوم قبل از میلاد برمی‌گردد.
در ایران، و سپس واقعاً خود را فقط در قرون وسطی تثبیت کرد، زمانی که سفره‌های کتان، به شکل چشم پرنده یا شاه ماهی، برای «تنظیم» مهم‌ترین مناسبت‌ها استفاده می‌شد: کارکرد آن‌ها دقیقاً تزیین ضیافت‌های مجلل برای نشان دادن مهمانان بود.
موقعیت اجتماعی فرد، و همچنین، بهبود شرایط بهداشتی باورنکردنی است، زیرا در آن زمان کارد و چنگال هنوز وجود نداشت و شخص با دست غذا می خورد، دقیقاً با استفاده از آن نوارهای پارچه ای که غذاخوری های آن زمان را تزئین می کرد، مرتباً “تمیز” می کرد.
می‌توانیم ساعت‌ها در مورد پارچه‌ها، بافت‌ها، رنگ‌ها صحبت کنیم، اما این بار نه، زیرا چیزی که سعی خواهیم کرد بفهمیم این است که چگونه استفاده (یا نه) سفره در طول زمان تغییر کرده است.
یک چیز مسلم است: امروزه بیش از هر زمان دیگری در کترینگ احساس آزادی مطلق وجود دارد که منجر به زیباتر شدن اتاق هم با لباس پوشیدن با دقت و هم با برهنه کردن آن شده است، به آرامی از سفره ها به دونده ها منتقل می شود، تا جایی که نمد را ترک می کند میز برهنه به عنوان حداکثر بیان آزادی.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.